Complexiteit en co-creatie
Verandering doorvoeren in een team of een organisatie is complex. Tenminste, dat is toch dikwijls het geval. Ralph Stacey verrichte interessant denkwerk daarrond. Hij definieert complexiteit als een combinatie van twee factoren:
- Zijn de verschillende stakeholders het eens over de noodzaak om te veranderen en de bijhorende visie?
- Zijn we vertrouwd met deze soort verandering, hebben we de nodige expertise, weten we wat het gevolg zal zijn van onze acties?
Naargelang de mate van complexiteit van een verandering, raadt hij aan om ze ook op een andere manier op te zetten. Onderstaande tekening illustreert dat:
Klassieke aanpak
Is iedereen akkoord met de vernieuwing en weet je hoe het aan te pakken, dan kan je klassiek projectmanagement toepassen of andere 'telling'-technieken. Is niet iedereen overtuigd van je idee, al is het wel duidelijk wel je project zal teweeg brengen, dan ben je meer gebaat met een 'selling'-strategie: overtuig, onderhandel, zet change agents in...
Soms is iedereen het wel eens met de nood om te veranderen. En de nieuwe visie wordt door allen gesteund. Maar je hebt niet genoeg expertise in huis, het is onduidelijk welke consequenties je keuzes zullen hebben. Dan kan je baat hebben bij scenarioplanning, of goed ontwikkelde intuïtie, of de snellere leercurve van een lerende organisatie.
Bij beperkte complexiteit hebben we als management een heel spectrum aan technieken en kennis binnen handbereik om de verandering te sturen.
Co-creatie
Wanneer je een combinatie krijgt van beide factoren... niet iedereen ziet de verandering zitten en je bent als management ook op onbekend terrein... dan is co-creatie de betere aanpak.
En dat is waar wij graag bij helpen:
- waar ligt de vraag, wat is het niveau van complexiteit?
- hoe kunnen we dit aanpakken, wat is zinvol?
- hoe betrek je mensen erbij, en wie betrek je erbij (medewerkers? klanten? partners?...)
- is een Large Group Intervention relevant? Zo ja, welke?
- welk stuk van het traject dragen wij, en welk stuk blijft intern?